कालच एका lecture मधे एक film पाहीली . ‘Three Of Us’. वळूवाल्या उमेश कुलकर्णींनं तयार केलीय .कालावधी १५ ते २० मी .हा माणूस कशावरही चांगली film बनवू शकतो .
पुण्यातल एक कुटुंब .एकुण तीघ .मुलगा ३५ -४० वर्षांचा .अपंग .slow.सर्व काम पायानी करतो .दाढ़ी , दात घासन ,भांग पाडणं इ .इ .आई आंघोळ कपडे घालून देते .वडील paper वीक्रेते .सकाळीच वडील कामाला जातात .आई त्याला चहा बशीतुन गार करून देते .नंतर याची दाढ़ी वगैरे .मग आई आंघोळ घालून देते .पुढच हा आवरतो .building मधला एखादा छोटा मुलगा येउन थोडा वेळ खेलुन जातो .बाकी हा गादीवर पडल्या पडल्या जेवढ दीसेल ते सगळ पाहत असतो .अशी दीवस्भ्राची काम झाली की संध्याकाळी तीघ मिळून नदीकाठी फिरायला जातात .मुलाची wheel-chair आहे .मग रात्रि वडील खाली आणी तो आणी आई पलंगावर ज़ोपतात .एकमेकांच्या चहर्यकडे पाय करून .रात्रि मधेच कधीतरी हा आपले हातच असलेले पाय आईच्या गालावरून फिरवतो . मग परत सकल होते .
या film मधे या तिघांचा एक दिवस दाखवला आहे ।आपल वातावरण इतरांपेक्षा वेगल असून आपण कुणीतरी odd किंवा special आहोत असा मात्र कुठेच भाव नाही . ना आनंद ना दुःख . सगळ सहज .
No comments:
Post a Comment